تو بگو که بخشیدی منو...

دامن مکش به ناز که هجران کشیده ام

نازم بکش که ناز رقیبان کشیده ام

شاید چو یوسفم بنوازد عزیز مصر

پاداش ذلتی که به زندان کشیده ام

آقا آقا آقا سلام.سلـــــــــام

فدات بشم.فدای تنهاییهات بشم.فدات بشم تو می دونی که دارم اشک می ریزم و

می نویسم.کاش بخونیش.کاش بغض گلومو با یه دعا باز کنی.

از سیل اشک شوق دو چشمم معاف دار

کز این دو چشمه آب فراوان کشیده ام

جانا سری به دوشم و دستی به دل گذار

آخر غمت به دوش دل و جان کشیده ام

می نویسم برای مردی که چهارگوشه ی قلبش شکسته است.

چقدر جالبه کسی برای این مرد مینویسه که خودشم دستی برآتش دلشکستگی این آقای غریب داره.

آخ آقا...دربه دری منو ببین وازم بگذر.بذار یه بار دیگه عاشق تو بودن رو تجربه کنم.

کی درد دل منو می دونه جز تو.کی مثه تو برام دلسوزی میکنه.کی مثه تو برام دعا میکنه.

کاش میشد همین لحظه یه فریاد بلند بزنم و بگم آقـــــــــــا منو ببخشــــــــ

تو نبودی سرگشته و حیران میشدم اما عجیب حالا که هستی هم سرگشته و بی سروسامان هستم..اما این سرگشتگی کجا و اون حیرانی کجا.

من ره به خلوت عشق هرگز نبرده بودم

(آقافدات بشم)پیدا نمی شدی تو،شاید که مرده بودم.....شاید که مرده بودم

آقا باورم کن. دعام کن.با تو بودن رو دوست دارم.با تو بودن...