ای طبیب همه ....ای عشق دریاب مرا

خدا بر شانه های کوچک انسان دست گذاشت و گفت:یادت میاید تو را با دو پا
و دو بال افریده بودم؟زمین و اسمان هر دو برای تو بود.اما تو اسمان را ندیدی
راستی عزیزم,بالهایت را کجا گذاشتی؟
انسان دست بر شانه هایش گذاشت و جای خالی چیزی را احساس کرد
ان وقت رو به خدا کرد و گریست...  

خدایا پاهایم این روزها پرتحرک تر از بالهایم شده اند اما نه در دویدن در راه تو، که در فرار از دستان پرمحبت تو. 

چه حس بدی ست وقتی تصور می کنم کمی حتی ذره ای از من دلگیری اما نه ،مهمل می گویم من خیلی دل آزرده ات کرده ام. 

غــــــــفلت از یار گرفتارشدن هم دارد 

از شما دور شدن زارشدن هم دارد 

ای طبیب همه انگار دلــــــــت با ما نیست  

بـــــــدشدن حس دل آزار شــــــــدن هم دارد