تنهاییهای یک منتظر

هوالعزیز

منم مثل بقیه تو قطار نشسته بودم

وقتی قطار نگه داشت منم مثل همه پیاده شدم

وقتی نشستم به نماز دورم شلوغ بود

اما وقتی سرمو از مهر جدا کردم و آخرین سلام رو دادم و سرم رو چرخوندم

هیچکس کنارم نبود

از جام بلند شدم

کفشامو پوشیدم

اما انگار خیلی وقت بود که قطار حرکت کرده بود

تو اتاق نگهبانی ایستگاه هیچکس نبود و درش قفل بود

هرچی اطراف رو نگاه کردم

فقط بیابون بود

نه آدم زنده ای

نه هیچ چیزی که دلم بهش خوش بشه

حالا من موندم و انتظار

نمیدونم قطار بعدی کی میرسه ومقصدش کجاست

حتی نمیدونم اینجایی که هستم کجاست

نمیدونم کجای این دنیا جا موندم

نمیدونم کجای کارو اشتباه کردم که قطار گذاشت و رفت

من که با سرعت دیگران عمل کردم

مثل بقیه دویدم

من که وضوم رو از قبل گرفته بودم

من که نمازمو شکسته خوندم

پس چرا؟

چرا از قطار زندگی جا موندم؟؟؟

کجای این زندگی موندم و دارم درجا میزنم؟؟؟

قطار بعدی کی میرسه؟؟؟

کجا میره؟؟؟

خدایا کمکم کن!!!

بازم مثل همیشه فقط من موندم و تو...

التماس دعای فراوان

یاحق

          بسم رب الشهدا والصدیقین                     

امروز به این فکر میکردم که انگار در وبلاگ رو بستم،کلمه ی در که اومد تو ذهنم یاد بی بی افتادم و لعنت فرستادم به هرچی در که روی زمینه،یاد (در) یاد (مادر) یاد (مسمار) یاد (محسن شهیدش)

مادر کجایی،خوشا به حال محسن ات که نیامده رفت و به دست این قوم خون خوار نیفتاد

مادر نیستی که ببینی این قوم چه بر سر حسین ات آوردند مادر پسرانت ،مادر کربلا،مادر عاشورا

کجایی مادر؟

مادر وقتی آمدند پدر را ببرند جلویشان ایستادی،حالا جگرگوشه ات را بردند و تو نیستی،مادر جگرگوشه های جگرگوشه ات را،علی اکبر و علی اصغرش را بردند و رباب و زینب ماندند و دل خونشان

چه بگویم

میدانم که دیدی،اما نه دری بود نه تو بودی که پشتش بایستی...

مادر لب های خشک حسین ات را دیدی؟نمیدانم چرا آسمان نبارید!آسمان همیشه بی موقع میبارد...نه شاید هم آسمان خوب میداند که کی باید ببارد

اتفاقا آسمان نبارید که کسی در امتحان خدایش تقلب نکرده باشد

آسمان نبارید که مردان مرد را از نامردان جدا کند

آسمان نبارید که خدا خودش از خجالت عاشورائیان درآید.

اما مادر جایتان خالی،در حرم علی ابن موسی الرضا،خودم دیدم باران میبارید

مادر باران بارید و همه رفتند

مادر نبودی ببینی که همه ی زائران ضامن آهو از رحمت الهی فرار میکردند

از خیس شدن پروا داشتند

مادر یاران حسینت هرچند کم بودند اما هیچ چیز فراریشان نداد اما مادر نبودی که ببینی وقتی خدا رحمتش را در حرم امامش جاری ساخت صحن خالی شد

آنجا بود که ترسیدم مادر،آنجا بود که فهمیدم چرا!غیبت چرا!طولانی شدن غیبت چرا!

عدم آمادگی یعنی چه!منتظر نداشتن یعنی چه!

مادر وقتی ما زیر باران دوام نیاوریم کدامین یار مهدی ات میخواهد زیر باران تیرهای دشمنانش دوام آورد؟

مادر میترسم ،در ها همه شکسته و هیچ دری نیست که جلوی لشکر کفر را بگیرد هیچ مادری هم نیست که پشت در بایستد

مادر به مهدی ات بگو نیاید

بگو زود است

بگو یار و یاوری ندارد

مادر بگو که منتظران حسین(ع) با او چه کردند

مادر بگو تاریخ تکرارپذیر است

بگو منتظران مهدی(عج) هم کم از منتظران حسین ندارند

مادر خودم دیدم،به اصطلاح عاشقان رضا که برای طلبیده شدن چقدر به قول خودشان تلاش کرده بودند با رضا نماندند وقتی باران بر سرشان بارید

چه انتظار عجیبی

ماندن با مهدی موعود

خدایا

میترسم بگویم:

اللهم عجل لولیک الفرج

پس خدایا تعجیل در افزایش طلب را طلب میکنم از تو

به طلبمان بیفزا

و از بدی هایمان دور نما

آمین

یا رب العاالمین

صلوات

گفتند :خدایا 

مارا با شهیدان محشور کن

و مشهور شدند

مادر با بچه اش رفت پیش دکتر

دکترگفت:

سه تا آمپول و یه شربت و دوتا بسته قرص نوشتم...

بیرون از مطب

بچه:مامان من آمپول نمیزنم! می ، تر، سم! اصلا آمپول درد داره...دوستش ندارم...

مادر:آخه عزیز دلم آقای دکتر درس خونده یک عالمه زحمت کشیده تا دکتر شده حتما یه چیزی میدونسته که اینا رو تجویز کرده دیگه،اون بنده ی خدا که با تو دشمنی نداره

واسه اینکه تو خوب بشی گفته باید آمپول بزنی...

شب در خانه

پدر:بلاخره آمپولشو زد؟

مادر:آره اما با هزار جور زحمت!

پدر:اشکال نداره بزرگ میشه میفهمه که ما صلاحشو میخواستیم.

**************************************************************************

درخانه:

مادر:دخترم...

بچه:بله مامانی؟!

مادر:یه لحظه میای؟!

بچه:اومدم...

مادر:امروز اومده بودم مدرسه ت ،معلمتون میگفت خیلی نمره هات پایین اومده،از امروز دیگه کارتون و بازی و خونه ی خاله ممنوع،باید بشینی درساتو بخونی.

بچه:آخه مامان،

مادر:آخه مامان نداره،تا وقتی که درست مثل قبل نشه تحریم میشی!

بچه:

شب درخانه:

پدر در خطاب به مادر:بهش گفتی معلمش چی گفته؟

مادر:آره اما خیلی ناراحت شد،الان هم واسه همین قهر کرده از ظهر تا حالا رفته تو اتاقش البته معلمش هم گفت زیاد بهش سخت نگیریم اما خواستم بیشتر حواسشو جمع کنه.

پدر:کار خوبی کردی،اشکال نداره،بزرگ بشه میفهمه این سخت گیری هامون به نفع خودش بوده

**********************************************************************

مادربزرگ خطاب به نوه:سارا جان نمازتو خوندی عزیزم؟!

نوه:نه عزیزجون،دارم بازی میکنم وقت ندارم.

مادربزرگ درخطاب به فرزندش:دخترم،سارا دیگه 11سالشه،هنوز نمازشو نمیخونه؟تو و پدرش هم که هیچی بهش نمیگین،پس از کی میخواید یادش بدید که تکالیفشو انجام بده؟

مادرسارا:مادر جان تو دین که نمیشه اجبار کرد،بچه باید خودش بخواد،ما اگه از الان هی بهش بگیم چی کار بکن چی کار نکن که بچه از دین زده میشه،ما منتظریم خودش بزرگ بشه هروقت خودش فهمید این کارا به نفع خودشه بره سراغ دین داریش،الان واسه اش زوده!

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

نتیجه اخلاقی:

بچه اگه آمپول نزنه خوب نمیشه پس ما باید مجبورش کنیم حتی اگه باعث بشه در آینده از آمپول بدش بیاد مهم نیست مهم اینه که میفهمه که به صلاحش بود یکم درد رو تجربه کنه اما درعوض مریضیش خوب بشه.

ما باید بچه هامون رو مجبور کنیم درس بخونن با اینکه ممکنه دلشون نخواد اینقدر بهشون سخت گرفته بشه اما بازم اشکال نداره چون الان بچه اند و مهم اینه که در آینده میفهمند که به نفعشون بوده

و خیلی مثال های دیگه که برای جلوگیری از اطناب ترجیح میدم فاکتور بگیرمشون

اما در مورد دین:دین اینقدر بی ارزش شده که اصلا نیاز نیست ما به بچه هامون بگیم نماز و روزه ای وجود داره که از پایه های دینمونه اصلا نیاز نیست به بچه مون بگیم فلسفه ی حجاب چیه و اصلا چرا خدا واجبش کرده

دین اینقدر بی ارزشه که دونستن یا ندونستن فرق محرم و نامحرم به بچه هامون اصلا ربطی نداره

دین اینقدر مفت شده که باید منتظر بمونیم ببینیم درآینده شاید یه اتفاقی افتاد و معجزه ای شد و بچه هامون خودشون اتفاقی رفتند سراغ دین و فلسفه اش رو فهمیدن

و اگه هم نفهمیدن اصلا ایرادی نداره حتما قسمت نبوده دیگه،شایدم خدا نخواسته

اصلا مگه خدا نمیگه (لا اکراه فی الدین)پس چه دلیلی داره من به بچه ام بگم که نماز چی هست و چرا باید بخونه

اگه صلاح بدونه وقتی بزرگ شد خودش میره سراغش دیگه...

پرسش:

با این وجود تا چند نسل آینده واقعا چیزی از دین باقی میمونه؟