الان ششمین ساله ...

الان ششمین سالیه که نیست و یادش جای سایه ی پرمهرش رو گرفته.

کسی که تا بود، گرمی و صفای کنار او بودن به تمام دنیا می ارزید و بعد از رفتنش هیچ چیز و هیچکس نتونست نبودنش رو جبران کنه.هنوز یادمه همیشه سفارشمون می کرد به خوش اخلاقی و نماز اول وقت. اگر اشتباه نکنم دلیل محبوبیتش بین فامیل و دوستان هم همین بود. اون پدرم بود.یکی از بهترین پدرهای دنیا.که ای کاش تا بود بیشتر قدرشو میدونستیم.بهترین یادگاری پدرم عشق و علاقه ی عجیبی بود که به مولا علی (ع) داشت و هر وقت اسم مولا رو می شنید اشک در چشمش حلقه می زد.شاید به همین دلیل توی یه ماه رمضون دلگیر ازما جدا شد.

این روزها که فضای دل بیشتر معطر به یاد و نام مولای مظلوممون علی (ع) هست،بد جور دلتنگشم.همین.